Παρακολουθώ εδώ και αρκετό καιρό διαδικτυακές συζητήσεις ελαιοκαλλιεργητών σε διάφορες ομάδες στις οποίες συμμετέχουν. Με μεγάλη μου χαρά διαπιστώνω μεγάλο ζήλο και μεράκι από πάρα πολύ κόσμο. Δείγμα ότι κάτι αλλάζει προς το καλύτερο στην ελαιοκαλλιέργεια. Με αυτή την αισιοδοξία παρακαταθήκη θα σταθώ σε ένα θέμα που μου προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, σχετικά με τη χρήση καολίνη, ζεόλιθου και λοιπών ορυκτών στην ελαιοκαλλιέργεια. Πλανάται το κυρίαρχο ερώτημα ποιο ορυκτό είναι καλύτερο. Οι απαντήσεις προέρχονται τόσο από παραγωγούς έμπειρους και εκπαιδευμένους όσο και από ημιμαθείς ή εντελώς άσχετους. Συνυπολογίζω και τους ιδιοτελείς. Και η κουβέντα καλά κρατεί μέχρι που κάποια στιγμή τα όρια της νηφαλιότητας θολώνουν.

Θα ήθελα να παρατηρήσω τα εξής:

• Όσον αφορά τη φυτοπροστασία υπάρχουν συγκεκριμένα θεσμικά όργανα της πολιτείας που αξιολογούν και εγκρίνουν (ή απορρίπτουν) τη χρήση συγκεκριμένων ουσιών για φυτοπροστασία.
• Οι ουσίες προς αξιολόγηση υποβάλλονται με συνημμένο φάκελο – τεχνική έκθεση, στην οποία περιγράφονται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά αυτά προκύπτουν έπειτα από μακροχρόνια και δαπανηρή επιστημονική έρευνα.
• Η έρευνα απαρτίζεται από ομάδες εξειδικευμένων γεωπόνων, βιολόγων, χημικών, μαθηματικών, οικονομολόγων κλπ.
• Η εξέλιξη του γεωπονικού κλάδου στον τομέα της φυτοπροστασίας οδήγησε σε ασφαλέστερα για το χρήστη και το περιβάλλον φυτοπροστατευτικά σκευάσματα.
• Αρωγός στην εξέλιξη ήταν και είναι ΚΑΙ η παρατήρηση (τυχαία, συγκριτική, συστηματική κλπ)
• Πόνημα από οποιονδήποτε με όποιο κόστος θα πρέπει να ανταμειφθεί για να υπάρχει κίνητρο για τη συνέχεια. Το είδος της αμοιβής είναι σχετικό.
• Η έννοια της πνευματικής ιδιοκτησίας αφορά μεγάλο κομμάτι των υλικών και μέσων που χρησιμοποιούμε και στη φυτοπροστασία και καλώς γίνεται.
• Οι περισσότερο οργανωμένη έρευνα γίνεται καλώς ή κακώς στο εξωτερικό. Από εταιρείες. Και εκεί θα κατοχυρωθεί. Και εκεί θα πληρωθεί, κυρίως.
• Η έννοια της προσφοράς και της αλληλεγγύης επίσης καλώς γίνεται. Και είναι βήμα και σκαλοπάτι απαραίτητο μήπως και μπορέσουμε να εξελίξουμε την ελαιοκαλλιέργεια κάποια βήματα γρηγορότερα, συντονισμένα. Έχουμε μείνει τραγικά πίσω και από χώρες που ούτε φανταζόμαστε ότι καλλιεργούν ελαιόδενδρα. Φωτοβολίδες περί ανωτερότητας ελληνικών ελαιολάδων* θυμίζουν θεωρίες περί Άριας φυλής. Το βαυκαλίζειν καλά κρατεί. Άντε και έχουμε εξαιρετικές ποικιλίες ελιάς. Από την ελιά στο ελαιόλαδο είναι μια ελαιοποίηση δρόμος (μακρύς και όχι μόνο)…
• Έρευνα στην Ελλάδα είναι κακόγουστο ανέκδοτο πλέον. Οι εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αναφέρομαι στην ακαδημαϊκή έρευνα και όχι φυσικά σε ανορθόγραφες πτυχιακές τύπου «κόπι πάστε» ή «αναβαθμισμένων» (μικροκομματικών – συντεχνιακών, οικογενειοκρατικών, ρουσφετολογικών κ.ά) ,  τριτοβάθμιων ιδρυμάτων.
• Η ανάγκη για ανταλλαγή απόψεων δεν κάνει εξ ορισμού τον συνομιλητή μας και ειδικό. Η δημαγωγία υπήρξε ανέκαθεν ακμάζουσα δραστηριότητα.
• Είναι αποδοτικότερο να ασκούνται πιέσεις να λειτουργήσουν καλύτερα οι εξειδικευμένοι φορείς (ινστιτούτα, πανεπιστήμια, υπηρεσίες, σύλλογοι και ενώσεις) παρά να γίνεται ανάλωση φαιάς ουσίας ώστε να επιβεβαιώνεται ο ισχυρισμός μας. Είναι ωραίο όταν επιβεβαιώνεται. Είναι ωραίο και όταν δεν επιβεβαιώνεται. Ο ισχυρισμός μας.

*οι περί ανωτερότητας ελληνικών ελαιολάδων σε άλλη σειρά επεισοδίων, κωμική (κωμικοτραγική), όχι προσεχώς…