Καλημέρα στην ομάδα. Ο ελαιώνας στον οποίο αναφερόμαστε είναι ένας, ενιαίος ελαιώνας με περίπου 9000 ρίζες ελιές μέσα σε 380 στρέμματα εκ των οποίων τα 50 είναι αμπέλι οινοποιήσιμο. Οι ελιές είναι όλες κορωνέικες και τα πρέμνα παλιές ζακυνθινές ποικιλίες. Το κτήμα είναι από τα παλαιότερα πιστοποιημένα για βιολογική καλλιέργεια κτήματα στην Ελλάδα (ακολουθεί φωτο). Η αγροτική εκμετάλλευση ήταν προσανατολισμένη στην παραγωγή οίνων (ίσως οι παλαιότεροι εμφιαλωμένοι ελληνικοί οίνοι) και η ελαιοκαλλιέργεια ήταν απλά συμπληρωματική. Τα τελευταία 3 περίπου χρόνια ξεκίνησε ο ανασχεδιασμός της εκμετάλλευσης με ένα ολοκληρωμένο γεωτεχνικό πλάνο στο οποίο περιλαμβάνεται πλήρης αποτύπωση φυσικοχημικών ιδιοτήτων (αναλύσεις εδάφους, διαδοχικές φυλλοδιαγνωστικές, ποιοτικές αναλύσεις ελαιολάδου – χημικές και γευσιγνωστικές), οικονομοτεχνική μελέτη με διαφορετικά σενάρια, στοχοθέτηση και πολλά άλλα. (Να σημειωθεί ότι ο Nikos Zourbanos πέτυχε και είναι διαπιστευμένος γευσιγνώστης ελαιολάδου σε διεθνές επίπεδο). Στα πλαίσια του ανασχεδιασμού και της αναζήτησης νέων αγορών και προοπτικών η εκμετάλλευση είναι δεκτική στη συμμετοχή σε καινοτόμα ερευνητικά προγράμματα ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων. Προϋπόθεση ωστόσο είναι η κατοχύρωση των ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ, καλλιεργητικών και ποιοτικών. Με βάση τα παραπάνω οι όποιες τεχνικές εφαρμόζονται είναι λήψη απόφασης που στηρίζεται σε δεδομένα, σε τεκμηριωμένες μελέτες δηλαδή εφαρμοσμένη έρευνα και επιστημονικά δεδομένα και ΟΧΙ σε πειραματισμούς και εικασίες. Ο χώρος για πειράματα υπάρχει, θα είναι σαφώς οριοθετημένος και μόνο για μελέτες. Η εφαρμογή μη εγκεκριμένων γεωπονικών πρακτικών είναι τουλάχιστον επικίνδυνη για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Εν προκειμένω, το κτήμα αυτό βασίζεται σε ένα γενικά γόνιμο έδαφος. Σε αυτό έχει διαδραματίσει δραστικό ρόλο η ακαλλιέργεια (no till farming), η δραστηριοποίηση ωφέλιμων μικροοργανισμών στο έδαφος ΚΑΙ στη φυλλόσφαιρα (εφαρμογές και σημασία θα βρείτε υπό τον όρο microbiome, π.χ. microbiome mapping), η μη εφαρμογή βαρέων μετάλλων (π.χ. χαλκός), η απομάκρυνση του ζωικού κεφαλαίου (ανεπιθύμητο), ο περιορισμός των κλαδεμάτων βάσει συγκεκριμένης μεθοδολογίας (καθ. Gucci όπως προανέφερε ο Vasilis Frantzolas). Πιο συγκεκριμένα μετά από δεδομένα (και λανθασμένα) έντονα κλαδέματα παρελθόντων ετών αποφασίστηκε να μην πειραχθούν καθόλου τα δένδρα συνεκτιμώντας τη θρεπτική τους κατάσταση και το κόστος εργασίας για 2 έτη και πολύ περιορισμένα για το τρίτο (διανύουμε το 2ο). Το αισθητικό αποτέλεσμα δεν έχει καμία σημασία. Δε θεωρείται δεδομένο ότι ο ελαιώνας δε θα λιπαίνεται. Αυτό θα γίνεται ΟΤΑΝ και ΑΝ χρειάζεται. Η λίπανση είναι και θα είναι το σύνολο των καλλιεργητικών τεχνικών που αυξάνουν τη γονιμότητα του εδάφους και όχι απλό μαθηματικό ισοζύγιο θρεπτικών αναγκών. Είναι μια σύνθετη φυσιολογική διεργασία και ως τέτοια αντιμετωπίζεται. Θεωρώ τουλάχιστον γελοία την πρόταση για εφαρμογή συγκεκριμένων λιπασμάτων (ειδικά βιολογικών) βάση μιας και μόνο – ακόμα και άριστης – εδαφολογικής ανάλυσης. Ραντίσματα: να ξεκαθαρίσω ότι δε συνιστώ και δεν προτείνω σε κανέναν αόριστα τη μη χρήση φυτοπροστατευτικών σκευασμάτων, είτε χημικών για τους χημικούς, είτε βιολογικών για τους βιολογικούς. Εμείς «παίζουμε με τη φωτιά» προσδοκώντας οριακές συνθήκες που έχουν να κάνουν με τη φυσιολογία του δένδρου (φιλοξενία φυσικών εχθρών, ξενιστών, συνθήκες οριακού στρες για παραγωγή φυτοαλεξινών των – και για αυτό το λόγο επιθυμητών στον ελαιώνα ζιζανίων), θυμίζω: οι φυτοαλεξίνες είναι αντιμικροβιακές ενώσεις ή εντομοκτόνα μικρού μοριακού βάρους που παράγονται και συσσωρεύονται ταχύτατα στα φυτά στις περιοχές εκείνες που έχουν μολυνθεί από παθογόνους μικροοργανι­σμούς. Η παραγωγή των τοξινών αυτών αποτελεί τον κυριότερο αμυντικό μηχανισμό των φυτών. Γεώργιος Ταμπουρίδης Αικατερίνη Αμπράζη δε θα γεμίσει ακάρεα ή πιο σωστά θα γεμίσει προβλήματα αν επέμβουμε. Στατιστικά, πόσο ποσοτικά κακό έχουν κάνει τα ακάρεα; Αδυνατίζουν τα φυτά όσο και η ακμή τους εφήβους…
Όσον αφορά στα ερωτήματα αν μπορεί να παράγει κάθε χρόνο ένα τέτοιο ελαιόκτημα, η γενική απάντηση είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ να παράγει κάθε χρόνο γιατί αυτό σημαίνει ότι κάνουμε λιγότερα λάθη. Αν είναι βιώσιμο; Νομίζω ότι ήδη έχει απαντηθεί. Είναι, με διαρκή επικαιροποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων παραμέτρων. Ή πιο σωστά, όσο περισσότερες παράμετροι συνυπολογίζονται τόσο καλύτερα βιώσιμο. Vasilis Anastasiou και Πέτρος Γ. Στασινός έχετε σε πολλά δίκιο από όσα προαναφέρατε αλλά δεν μπορώ να γνωρίζω τόσα πολλά. Χλωρή λίπανση δεν έχει γίνει ακόμα αλλά και δεν έχει εμποδισθεί π.χ. ζιζάνια όπως άγρια τριφύλλια αφθονούν και συνυπάρχουν αζωτοβακτήρια. Τώρα, όσον αφορά στον δάκο, είπαμε, μετράμε, υπολογίζουμε και τον περιμένουμε, δεν είμαστε υπεράνω, ας είναι καλά οι υψηλές θερμοκρασίες για την ώρα. Μιας και το έφερε η κουβέντα, σε προσεχές project είναι η χρήση εξειδικευμένων «έξυπνων» αισθητήρων που θα «εκπαιδεύονται» σε μοντέλα πρόγνωσης προσβολών ΚΑΙ αποτελεσματικότητας φυτοπροστατευτικών εφαρμογών, π.χ. υπολογισμός έκπλυσης ουσιών βάση σημείων δρόσου και βροχοπτώσεων. Είμαστε στο στάδιο επεξεργασίας των μοντέλων. Τέλος σας ευχαριστώ για την υπομονή και στη διάθεσή σας όσο οι επαγγελματικές υποχρεώσεις μου το επιτρέπουν!